Hoe Vlaming te zijn? - August Vermeylen en Jozef Deleu
Available at:
Als de Vlaamse beweging twee auteurs heeft voortgebracht die nog stof tot nadenken bieden, dan zijn dat August Vermeylen en Jozef Deleu. Striemend zijn hun woorden voor ofwel de cultuurflaminganten ofwel de vlaamskiljonse arrivisten. Zij buigen zich over de vraag hoe je Vlaming kunt zijn in het België en Europa van vandaag. Hoe Vlaming te zijn? combineert twee van de meest actuele essays van Vermeylen met vier van de meest betekenisvolle toespraken van Deleu. Of ze nu spreken over de zin van cultuur, over de verhouding van de culturele wereld tot de academische wereld, over de relatie van Vlaanderen tot België, steeds houden de schrijvers Vlaanderen een krachtig emancipatorisch ideaal voor. Die emancipatie is immers nog niet voltooid, sterker: ze zal nooit voorbij zijn. In zijn inleidende essay peilt Hans Vandevoorde de actualiteit van Deleus en Vermeylens teksten. Het is geen poging om de auteurs als profeten af te schilderen, maar wel om hun plaats aan te duiden in ons collectieve geheugen.
Hoe Vlaming te zijn?
Als de Vlaamse beweging twee auteurs heeft voortgebracht die nog stof tot nadenken bieden, dan zijn dat August Vermeylen en Jozef Deleu. Striemend zijn hun woorden voor ofwel de cultuurflaminganten ofwel de vlaamskiljonse arrivisten. Zij buigen zich over de vraag hoe je Vlaming kunt zijn in het België en Europa van vandaag. <br /> <br />Hoe Vlaming te zijn? combineert twee van de meest actuele essays van Vermeylen met vier van de meest betekenisvolle toespraken van Deleu. Of ze nu spreken over de zin van cultuur, over de verhouding van de culturele wereld tot de academische wereld, over de relatie van Vlaanderen tot België, steeds houden de schrijvers Vlaanderen een krachtig emancipatorisch ideaal voor. Die emancipatie is immers nog niet voltooid, sterker: ze zal nooit voorbij zijn.<br /> <br />In zijn inleidende essay peilt Hans Vandevoorde de actualiteit van Deleus en Vermeylens teksten. Het is geen poging om de auteurs als profeten af te schilderen, maar wel om hun plaats aan te duiden in ons collectieve geheugen.<br />
