Zo zijn onze manieren - Boudewijn van Houten

In deze heel gevarieerde bundel vinden we bijvoorbeeld een essay over de socioloog Auguste Comte die door Michel Houellebecq hogelijk gewaardeerd wordt, en ook een klucht die het in de jaren '60 zo ernstig genomen 'terug naar de natuur' belachelijk maakt. Kritische stukken over de Franse vrouw en de moderne vrouw in het algemeen worden afgewisseld door persoonlijke herinneringen aan woonplaatsen van de auteur in binnen- en buitenland en door portretten van bijvoorbeeld de schilder Pyke Koch en de snedige Amerikaanse criticus Henry L. Mencken. En echt komisch is een lang interview met een zondagsdichter - het stuk stond ooit in Maatstaf - waar de auteur duidelijk plezier in heeft omdat hij ook de serieuzere poëzie lichtelijk overschat vindt, wat hij met enkele onserieuze gedichten nog wat benadrukt. We noemen ten slotte een nauwkeurig essay over hetgeen in München aan het Derde Rijk herinnert en een eveneens ooit in HP/De Tijd verschenen, spottende beschrijving van Vlaanderen die aldaar veel stof opwierp, tot in de Kamer toe. Boudewijn van Houten, geboren in 1939, leefde voor de literatuur en heeft zo'n 25 boeken op zijn naam staan. Hij woonde en werkte vanaf 1968 uitsluitend in het buitenland en vestigde zich in 1975 voorgoed in België. Hij schreef voor onder meer Elsevier, HP/De Tijd en Tirade,

Zo zijn onze manieren. mengelwerk, Van Houten, Boudewijn, Paperback

Beschrijving gevonden op Proxis.com

Zo zijn onze manieren

In deze heel gevarieerde bundel vinden we bijvoorbeeld een essay over de socioloog Auguste Comte die door Michel Houellebecq hogelijk gewaardeerd wordt, en ook een klucht die het in de jaren '60 zo ernstig genomen 'terug naar de natuur' belachelijk maakt. <br />Kritische stukken over de Franse vrouw en de moderne vrouw in het algemeen worden afgewisseld door persoonlijke herinneringen aan woonplaatsen van de auteur in binnen- en buitenland en door portretten van bijvoorbeeld de schilder Pyke Koch en de snedige Amerikaanse criticus Henry L. Mencken. En echt komisch is een lang interview met een zondagsdichter - het stuk stond ooit in Maatstaf - waar de auteur duidelijk plezier in heeft omdat hij ook de serieuzere poëzie lichtelijk overschat vindt, wat hij met enkele onserieuze gedichten nog wat benadrukt. <br />We noemen ten slotte een nauwkeurig essay over hetgeen in München aan het Derde Rijk herinnert en een eveneens ooit in HP/De Tijd verschenen, spottende beschrijving van Vlaanderen die aldaar veel stof opwierp, tot in de Kamer toe.<br />Boudewijn van Houten, geboren in 1939, leefde voor de literatuur en heeft zo'n 25 boeken op zijn naam staan. Hij woonde en werkte vanaf 1968 uitsluitend in het buitenland en vestigde zich in 1975 voorgoed in België. Hij schreef voor onder meer Elsevier, HP/De Tijd en Tirade,

Beschrijving gevonden op Bol.com

Zo zijn onze manieren - Boudewijn van Houten

In deze heel gevarieerde bundel vinden we bijvoorbeeld een essay over de socioloog Auguste Comte die door Michel Houellebecq hogelijk gewaardeerd wordt, en ook een klucht die het in de jaren '60 zo ernstig genomen 'terug naar de natuur' belachelijk maakt. Kritische stukken over de Franse vrouw en de moderne vrouw in het algemeen worden afgewisseld door persoonlijke herinneringen aan woonplaatsen van de auteur in binnen- en buitenland en door portretten van bijvoorbeeld de schilder Pyke Koch en de snedige Amerikaanse criticus Henry L. Mencken. En echt komisch is een lang interview met een zondagsdichter - het stuk stond ooit in Maatstaf - waar de auteur duidelijk plezier in heeft omdat hij ook de serieuzere poëzie lichtelijk overschat vindt, wat hij met enkele onserieuze gedichten nog wat benadrukt. We noemen ten slotte een nauwkeurig essay over hetgeen in München aan het Derde Rijk herinnert en een eveneens ooit in HP/De Tijd verschenen, spottende beschrijving van Vlaanderen die aldaar veel stof opwierp, tot in de Kamer toe.Boudewijn van Houten, geboren in 1939, leefde voor de literatuur en heeft zo'n 25 boeken op zijn naam staan. Hij woonde en werkte vanaf 1968 uitsluitend in het buitenland en vestigde zich in 1975 voorgoed in België. Hij schreef voor onder meer Elsevier, HP/De Tijd en Tirade,

Beschrijving gevonden op Wehkamp