Een gekooid dier - Corine Fonteijn
Available at:
Twee jaar en zeven maanden zat Corine Fonteijn samen met haar moeder onder gedoken om te ontkomen aan de nazi's. Wat niemand wist, was dat ze een dagboek had bijgehouden. In 2013 werd dat ontdekt in haar nalatenschap. De dichtbeschreven schriftjes en losse vellen geven een indringend verslag van het dagelijkse leven op de kleine, tochtige vliering waar ze leven, de voortdurende spanningen met het gezin dat hun onderdak biedt, haar liefde voor dieren en haar zucht naar vrijheid. 15 juli 1943: 'Een diep gevoel van verlangen om in het vrije land te lopen onder de bomen, steeg in me op. O, als het nog eens waar wordt. Ik zou me haasten om niets verloren te laten gaan van die zalige vrijheid. Ik zal oneindig lang willen leven, om van de natuur te kunnen genieten.' Corine Fonteijn werd 99 jaar. 'Een schitterend monument op schrift dat Corine Fonteijn dik verdiend heeft.' Rudy Polak, Ronald Vles, voormalig bewindvoerders van Corine Fonteijn '...neemt een bijzondere plaats in tussen andere dagboeken in onderduik geschreven... Met scherp oog en onverbloemd de complexe relatie tussen onderduiker en onderduikgever blootgelegd... een belangrijke aanwinst in de literatuur over de Holocaust.' Annemiek Gringold, curator Joods Historisch Museum
Een gekooid dier
Twee jaar en zeven maanden zat Corine<br />Fonteijn samen met haar moeder onder<br />gedoken om te ontkomen aan de<br />nazi's. Wat niemand wist, was dat ze<br />een dagboek had bijgehouden. In 2013<br />werd dat ontdekt in haar nalatenschap.<br />De dichtbeschreven schriftjes en losse<br />vellen geven een indringend verslag<br />van het dagelijkse leven op de kleine,<br />tochtige vliering waar ze leven, de<br />voortdurende spanningen met het gezin<br />dat hun onderdak biedt, haar liefde<br />voor dieren en haar zucht naar vrijheid.<br />15 juli 1943: 'Een diep gevoel van<br />verlangen om in het vrije land te lopen<br />onder de bomen, steeg in me op. O, als<br />het nog eens waar wordt. Ik zou me<br />haasten om niets verloren te laten gaan<br />van die zalige vrijheid. Ik zal oneindig<br />lang willen leven, om van de natuur te<br />kunnen genieten.'<br />Corine Fonteijn werd 99 jaar.<br />''Een schitterend monument op schrift dat Corine Fonteijn dik verdiend heeft.''<br />Rudy Polak, Ronald Vles, voormalig bewindvoerders van Corine Fonteijn<br />''...neemt een bijzondere plaats in tussen andere dagboeken in onderduik<br />geschreven... Met scherp oog en onverbloemd de complexe relatie tussen<br />onderduiker en onderduikgever blootgelegd... een belangrijke aanwinst in de<br />literatuur over de Holocaust.''<br />Annemiek Gringold, curator Joods Historisch Museum<br />
Beschrijving gevonden op Bol.com
Een gekooid dier
Twee jaar en zeven maanden zat Corine Fonteijn samen met haar moeder onder gedoken om te ontkomen aan de nazi's. Wat niemand wist, was dat ze een dagboek had bijgehouden. In 2013 werd dat ontdekt in haar nalatenschap. De dichtbeschreven schriftjes en losse vellen geven een indringend verslag van het dagelijkse leven op de kleine, tochtige vliering waar ze leven, de voortdurende spanningen met het gezin dat hun onderdak biedt, haar liefde voor dieren en haar zucht naar vrijheid. 15 juli 1943: 'Een diep gevoel van verlangen om in het vrije land te lopen onder de bomen, steeg in me op. O, als het nog eens waar wordt. Ik zou me haasten om niets verloren te laten gaan van die zalige vrijheid. Ik zal oneindig lang willen leven, om van de natuur te kunnen genieten.' Corine Fonteijn werd 99 jaar. "Een schitterend monument op schrift dat Corine Fonteijn dik verdiend heeft." Rudy Polak, Ronald Vles, voormalig bewindvoerders van Corine Fonteijn "...neemt een bijzondere plaats in tussen andere dagboeken in onderduik geschreven... Met scherp oog en onverbloemd de complexe relatie tussen onderduiker en onderduikgever blootgelegd... een belangrijke aanwinst in de literatuur over de Holocaust." Annemiek Gringold, curator Joods Historisch Museum
Beschrijving gevonden op BookSpot.nl
Een gekooid dier - Corine Fonteijn
Twee jaar en zeven maanden zat CorineFonteijn samen met haar moeder ondergedoken om te ontkomen aan denazi's. Wat niemand wist, was dat zeeen dagboek had bijgehouden. In 2013werd dat ontdekt in haar nalatenschap.De dichtbeschreven schriftjes en lossevellen geven een indringend verslagvan het dagelijkse leven op de kleine,tochtige vliering waar ze leven, devoortdurende spanningen met het gezindat hun onderdak biedt, haar liefdevoor dieren en haar zucht naar vrijheid.15 juli 1943: 'Een diep gevoel vanverlangen om in het vrije land te lopenonder de bomen, steeg in me op. O, alshet nog eens waar wordt. Ik zou mehaasten om niets verloren te laten gaanvan die zalige vrijheid. Ik zal oneindiglang willen leven, om van de natuur tekunnen genieten.'Corine Fonteijn werd 99 jaar.'Een schitterend monument op schrift dat Corine Fonteijn dik verdiend heeft.'Rudy Polak, Ronald Vles, voormalig bewindvoerders van Corine Fonteijn'...neemt een bijzondere plaats in tussen andere dagboeken in onderduikgeschreven... Met scherp oog en onverbloemd de complexe relatie tussenonderduiker en onderduikgever blootgelegd... een belangrijke aanwinst in deliteratuur over de Holocaust.'Annemiek Gringold, curator Joods Historisch Museum
