Abortus. Het taboe nog niet voorbij? - Gertie Driessen
Available at:
Waargebeurde verhalen met een hulp voor het verwerken van het verlies Gertie Driessen is seksuologe en massagetherapeute. Ze is moeder van drie kinderen en grootmoeder van drie kleinkinderen. Haar eigen abortusproces heeft haar ook moeite en tijd gekost. Dit boek is de neerslag van haar ervaring, die van de inzichten die zij en haar collega-therapeuten vergaarden bij het begeleiden van talloze cliënten met abortusproblematiek. Jaarlijks ondergaan in België en Nederland 50.000 vrouwen een abortus. Weinigen durven erover praten. Gertie Driessen verzamelde 36 aangrijpende getuigenissen die een genuanceerd beeld geven: 24 abortusverhalen van vrouwen en 12 abortusverhalen van mannen, maar ook 3 interviews van mensen die niet voor abortus kozen en 3 waarbij een abortus om medische redenen werd uitgevoerd. Ze laat ook 4 organisaties en 20 therapeuten aan het woord die met een voorbeeld illustreren hoe zij in het beslissings- en/of verwerkingsproces steun kunnen bieden. Het kan je dochter, zus, vrouw, vriendin of collega zijn. Je zoon, broer, man, vriend of collega... ''Mijn abortus heeft een stuk van mijn leven bepaald... door de schrik dat iemand het te weten zou komen en de overdreven schuldgevoelens. Nu heb ik er vrede mee. Je doet het niet zo maar. En al is de zwangerschap weg, echt weg is het nooit. Het blijft een stuk van jou. Maar dat hoeft niet negatief te zijn...' 'Ik had een grote kinderwens. Ik werd zwanger en de angst van mijn partner om vader te worden was te groot. Vanuit mijn verlatingsangst koos ik toen voor abortus...' 'Ik wilde geen alleenstaande moeder worden zoals mijn moeder....dat was zo zwaar.' Het taboe rond abortus zorgt nog altijd voor veel onnodige kommer en kwel. 20% van de vrouwen en 10% van de mannen kampen met overdreven schuld- en schaamtegevoelens en ongeuit en onbespreekbaar verdriet. Daardoor worden dikwijls zowel op lichamelijk als psychologisch vlak in het individueel, relationeel en professioneel leven onnodig moeilijkheden ervaren (of gecreëerd?). De zwart-wit tegenstellingen over abortus kunnen enkel door meer inzicht, begrip, empathie en mededogen overbrugd en opgelost worden. Het taboe opheffen maakt steun meer beschikbaar in de beslissings- en verwerkingsfase en ondersteunt de preventie. Dit boek wil hierbij een hulp zijn. Het boek wordt rijkelijk geïllustreerd met foto's, haiku's en gedichten van Bart Ramaekers, Miche van Den Broeck, Geert de Kockere, Magdalena Pulmans enz.
Abortus. Het taboe nog niet voorbij?
Waargebeurde verhalen met een hulp voor het verwerken van het verlies <br /><br /><br /><br /><br />Gertie Driessen is seksuologe en massagetherapeute. Ze is moeder van drie kinderen en grootmoeder van drie kleinkinderen. Haar eigen abortusproces heeft haar ook moeite en tijd gekost. Dit boek is de neerslag van haar ervaring, die van de inzichten die zij en haar collega-therapeuten vergaarden bij het begeleiden van talloze cliënten met abortusproblematiek.<br /><br />Jaarlijks ondergaan in België en Nederland 50.000 vrouwen een abortus.<br />Weinigen durven erover praten.<br /><br />Gertie Driessen verzamelde 36 aangrijpende getuigenissen die een genuanceerd beeld geven: 24 abortusverhalen van vrouwen en 12 abortusverhalen van mannen, maar ook 3 interviews van mensen die niet voor abortus kozen en 3 waarbij een abortus om medische redenen werd uitgevoerd. Ze laat ook 4 organisaties en 20 therapeuten aan het woord die met een voorbeeld illustreren hoe zij in het beslissings- en/of verwerkingsproces steun kunnen bieden.<br /><br /><br />Het kan je dochter, zus, vrouw, vriendin of collega zijn. Je zoon, broer, man, vriend of collega...<br /><br /><br /><br /><br />''Mijn abortus heeft een stuk van mijn leven bepaald... door de schrik dat iemand het te weten zou komen en de overdreven schuldgevoelens. Nu heb ik er vrede mee. Je doet het niet zo maar. En al is de zwangerschap weg, echt weg is het nooit. Het blijft een stuk van jou. Maar dat hoeft niet negatief te zijn...'' <br /><br />''Ik had een grote kinderwens. Ik werd zwanger en de angst van mijn partner om vader te worden was te groot. Vanuit mijn verlatingsangst koos ik toen voor abortus...'' <br />''Ik wilde geen alleenstaande moeder worden zoals mijn moeder....dat was zo zwaar.''<br />Het taboe rond abortus zorgt nog altijd voor veel onnodige kommer en kwel. <br />20% van de vrouwen en 10% van de mannen kampen met overdreven schuld- en schaamtegevoelens en ongeuit en onbespreekbaar verdriet. Daardoor worden dikwijls zowel op lichamelijk als psychologisch vlak in het individueel, relationeel en professioneel leven onnodig moeilijkheden ervaren (of gecreëerd?). <br />De zwart-wit tegenstellingen over abortus kunnen enkel door meer inzicht, begrip, empathie en mededogen overbrugd en opgelost worden. <br />Het taboe opheffen maakt steun meer beschikbaar in de beslissings- en verwerkingsfase en ondersteunt de preventie.<br />Dit boek wil hierbij een hulp zijn. <br /><br />Het boek wordt rijkelijk geïllustreerd met foto's, haiku's en gedichten van Bart Ramaekers, Miche van Den Broeck, Geert de Kockere, Magdalena Pulmans enz.<br /><br />
Beschrijving gevonden op Bol.com
Abortus. Het taboe nog niet voorbij? - Gertie Driessen
Waargebeurde verhalen met een hulp voor het verwerken van het verlies Gertie Driessen is seksuologe en massagetherapeute. Ze is moeder van drie kinderen en grootmoeder van drie kleinkinderen. Haar eigen abortusproces heeft haar ook moeite en tijd gekost. Dit boek is de neerslag van haar ervaring, die van de inzichten die zij en haar collega-therapeuten vergaarden bij het begeleiden van talloze cliënten met abortusproblematiek.Jaarlijks ondergaan in België en Nederland 50.000 vrouwen een abortus.Weinigen durven erover praten.Gertie Driessen verzamelde 36 aangrijpende getuigenissen die een genuanceerd beeld geven: 24 abortusverhalen van vrouwen en 12 abortusverhalen van mannen, maar ook 3 interviews van mensen die niet voor abortus kozen en 3 waarbij een abortus om medische redenen werd uitgevoerd. Ze laat ook 4 organisaties en 20 therapeuten aan het woord die met een voorbeeld illustreren hoe zij in het beslissings- en/of verwerkingsproces steun kunnen bieden.Het kan je dochter, zus, vrouw, vriendin of collega zijn. Je zoon, broer, man, vriend of collega...''Mijn abortus heeft een stuk van mijn leven bepaald... door de schrik dat iemand het te weten zou komen en de overdreven schuldgevoelens. Nu heb ik er vrede mee. Je doet het niet zo maar. En al is de zwangerschap weg, echt weg is het nooit. Het blijft een stuk van jou. Maar dat hoeft niet negatief te zijn...' 'Ik had een grote kinderwens. Ik werd zwanger en de angst van mijn partner om vader te worden was te groot. Vanuit mijn verlatingsangst koos ik toen voor abortus...' 'Ik wilde geen alleenstaande moeder worden zoals mijn moeder....dat was zo zwaar.'Het taboe rond abortus zorgt nog altijd voor veel onnodige kommer en kwel. 20% van de vrouwen en 10% van de mannen kampen met overdreven schuld- en schaamtegevoelens en ongeuit en onbespreekbaar verdriet. Daardoor worden dikwijls zowel op lichamelijk als psychologisch vlak in het individueel, relationeel en professioneel leven onnodig moeilijkheden ervaren (of gecreëerd?). De zwart-wit tegenstellingen over abortus kunnen enkel door meer inzicht, begrip, empathie en mededogen overbrugd en opgelost worden. Het taboe opheffen maakt steun meer beschikbaar in de beslissings- en verwerkingsfase en ondersteunt de preventie.Dit boek wil hierbij een hulp zijn. Het boek wordt rijkelijk geïllustreerd met foto's, haiku's en gedichten van Bart Ramaekers, Miche van Den Broeck, Geert de Kockere, Magdalena Pulmans enz.
Beschrijving gevonden op Wehkamp
Abortus. Het taboe nog niet voorbij?
Waargebeurde verhalen met een hulp voor het verwerken van het verlies Gertie Driessen is seksuologe en massagetherapeute. Ze is moeder van drie kinderen en grootmoeder van drie kleinkinderen. Haar eigen abortusproces heeft haar ook moeite en tijd gekost. Dit boek is de neerslag van haar ervaring, die van de inzichten die zij en haar collega-therapeuten vergaarden bij het begeleiden van talloze cliënten met abortusproblematiek. Jaarlijks ondergaan in België en Nederland 50.000 vrouwen een abortus. Weinigen durven erover praten. Gertie Driessen verzamelde 36 aangrijpende getuigenissen die een genuanceerd beeld geven: 24 abortusverhalen van vrouwen en 12 abortusverhalen van mannen, maar ook 3 interviews van mensen die niet voor abortus kozen en 3 waarbij een abortus om medische redenen werd uitgevoerd. Ze laat ook 4 organisaties en 20 therapeuten aan het woord die met een voorbeeld illustreren hoe zij in het beslissings- en/of verwerkingsproces steun kunnen bieden. Het kan je dochter, zus, vrouw, vriendin of collega zijn. Je zoon, broer, man, vriend of collega... ''Mijn abortus heeft een stuk van mijn leven bepaald... door de schrik dat iemand het te weten zou komen en de overdreven schuldgevoelens. Nu heb ik er vrede mee. Je doet het niet zo maar. En al is de zwangerschap weg, echt weg is het nooit. Het blijft een stuk van jou. Maar dat hoeft niet negatief te zijn..." "Ik had een grote kinderwens. Ik werd zwanger en de angst van mijn partner om vader te worden was te groot. Vanuit mijn verlatingsangst koos ik toen voor abortus..." "Ik wilde geen alleenstaande moeder worden zoals mijn moeder....dat was zo zwaar." Het taboe rond abortus zorgt nog altijd voor veel onnodige kommer en kwel. 20% van de vrouwen en 10% van de mannen kampen met overdreven schuld- en schaamtegevoelens en ongeuit en onbespreekbaar verdriet. Daardoor worden dikwijls zowel op lichamelijk als psychologisch vlak in het individueel, relationeel en professioneel leven onnodig moeilijkheden ervaren (of gecreëerd?). De zwart-wit tegenstellingen over abortus kunnen enkel door meer inzicht, begrip, empathie en mededogen overbrugd en opgelost worden. Het taboe opheffen maakt steun meer beschikbaar in de beslissings- en verwerkingsfase en ondersteunt de preventie. Dit boek wil hierbij een hulp zijn. Het boek wordt rijkelijk geïllustreerd met foto's, haiku's en gedichten van Bart Ramaekers, Miche van Den Broeck, Geert de Kockere, Magdalena Pulmans enz.
