Politiekunde Onbenutte kansen - Anton van Wijk, L. Scholten en B. Bremmers
Available at:
De politie verzamelt in rechercheonderzoeken veel informatie. Een deel van die informatie komt terecht in het procesdossier. De informatie die niet in het procesdossier terechtkomt, wordt restinformatie genoemd. Zo kan bijvoorbeeld bij een moordonderzoek ook een drugsnetwerk in beeld komen. Dergelijke informatie kan voor andere opsporingsonderzoeken en andere partijen, zoals de Belastingdienst en gemeenten, van groot belang zijn. In onderhavig onderzoek is nagegaan hoe de politiepraktijk - met name de generieke opsporing - omgaat met restinformatie en wat de eventuele meerwaarde van restinformatie kan zijn voor de opsporing van strafbare feiten en de samenwerking met andere instanties. Rechercheteamleiders hebben daarvoor een vragenlijst ingevuld, er zijn interviews gehouden en er zijn restprocessen- verbaal bestudeerd. Het registreren en gebruikmaken van restinformatie wordt alom belangrijk gevonden maar gebeurt nog te weinig, waardoor veel informatie verloren gaat. De uitkomsten van het onderzoek zijn dan ook uiterst relevant, zeker vanuit het oogpunt van het verhogen van de kwaliteit van de opsporing: er verdwijnt nu nog te veel bruikbare informatie voor zowel ander opsporingsonderzoek als voor externe partijen. Dat aspect van de informatie- en opsporingspraktijk is onvoldoende geborgd en verdient de nodige aandacht. Dit onderzoek eindigt dan ook met een aantal aanbevelingen om het gebruik van restinformatie te stimuleren. De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap. Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Meer informatie vindt u op www.politieenwetenschap.nl.
Politiekunde 79 - Onbenutte kansen
De politie verzamelt in rechercheonderzoeken veel informatie. Een deel vandie informatie komt terecht in het procesdossier. De informatie die niet in hetprocesdossier terechtkomt, wordt restinformatie genoemd. Zo kan bijvoorbeeldbij een moordonderzoek ook een drugsnetwerk in beeld komen. Dergelijkeinformatie kan voor andere opsporingsonderzoeken en andere partijen,zoals de Belastingdienst en gemeenten, van groot belang zijn.In onderhavig onderzoek is nagegaan hoe de politiepraktijk - met name degenerieke opsporing - omgaat met restinformatie en wat de eventuele meerwaardevan restinformatie kan zijn voor de opsporing van strafbare feiten ende samenwerking met andere instanties. Rechercheteamleiders hebben daarvooreen vragenlijst ingevuld, er zijn interviews gehouden en er zijn restprocessen-verbaal bestudeerd.Het registreren en gebruikmaken van restinformatie wordt alom belangrijkgevonden maar gebeurt nog te weinig, waardoor veel informatie verlorengaat. De uitkomsten van het onderzoek zijn dan ook uiterst relevant, zekervanuit het oogpunt van het verhogen van de kwaliteit van de opsporing:er verdwijnt nu nog te veel bruikbare informatie voor zowel ander opsporingsonderzoekals voor externe partijen. Dat aspect van de informatie- enopsporingspraktijk is onvoldoende geborgd en verdient de nodige aandacht.Dit onderzoek eindigt dan ook met een aantal aanbevelingen om het gebruikvan restinformatie te stimuleren.De reeks Politiekunde is een uitgave van het OnderzoeksprogrammaPolitie & Wetenschap. Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in hetalgemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzendie direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Meer informatie vindt uop www.politieenwetenschap.nl.
Beschrijving gevonden op Bol.com
Onbenutte kansen. een onderzoek naar het gebruik van restinformatie in de opsporing, Wijk, Anton van, Paperback
Beschrijving gevonden op Proxis.com
Onbenutte kansen
De politie verzamelt in rechercheonderzoeken veel informatie. Een deel van die informatie komt terecht in het procesdossier. De informatie die niet in het procesdossier terechtkomt, wordt restinformatie genoemd. Zo kan bijvoorbeeld bij een moordonderzoek ook een drugsnetwerk in beeld komen. Dergelijke informatie kan voor andere opsporingsonderzoeken en andere partijen, zoals de Belastingdienst en gemeenten, van groot belang zijn. In onderhavig onderzoek is nagegaan hoe de politiepraktijk - met name de generieke opsporing - omgaat met restinformatie en wat de eventuele meerwaarde van restinformatie kan zijn voor de opsporing van strafbare feiten en de samenwerking met andere instanties. Rechercheteamleiders hebben daarvoor een vragenlijst ingevuld, er zijn interviews gehouden en er zijn restprocessen- verbaal bestudeerd. Het registreren en gebruikmaken van restinformatie wordt alom belangrijk gevonden maar gebeurt nog te weinig, waardoor veel informatie verloren gaat. De uitkomsten van het onderzoek zijn dan ook uiterst relevant, zeker vanuit het oogpunt van het verhogen van de kwaliteit van de opsporing: er verdwijnt nu nog te veel bruikbare informatie voor zowel ander opsporingsonderzoek als voor externe partijen. Dat aspect van de informatie- en opsporingspraktijk is onvoldoende geborgd en verdient de nodige aandacht. Dit onderzoek eindigt dan ook met een aantal aanbevelingen om het gebruik van restinformatie te stimuleren. De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap. Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Meer informatie vindt u op www.politieenwetenschap.nl.
