De kunst is mijn slagveld - Nanne Tepper
Available at:
Het eerste wat Nanne Tepper aan het begin van de dag deed was: brieven schrijven, 'om polsen en kwabben los te maken'. Hij voerde intensieve correspondenties met vrienden, redacteurs, bewonderaars en collega-schrijvers over uiteenlopende onderwerpen als zijn literaire helden Nabokov en Salinger, de liefde voor zijn katten, pornofilms, de betekenis van vriendschap, zijn jeugd in de Veenkoloniën, de lekkerste pastasaus, zijn muze, de gitaarsolo's van Frank Zappa, Generatie Nix, de schoonheid van het Groninger land en de ideale opstelling van het Nederlands elftal. Al doen de mores in Luiletterland hem walgen van woede, de passages over Libris-diners en ontmoetingen met literatoren tonen zijn scherpe geest en grote gevoel voor humor. Zelfs wanneer hij gesloopt wordt door ziekte, slapeloosheid en depressies blijft Nanne Tepper schrijven. Tot hij echt niet meer kan. 'De kunst is mijn slagveld' bevat een ruime selectie uit de brieven. Deze veelstemmige uitgave legt de ontstaansgeschiedenis van Teppers romans bloot en toont hem in zijn meest vruchtbare periode als schrijver van fictie en journalistiek werk. Nanne Tepper was een van de laatste grote brievenschrijvers van de Nederlandse literatuur. Nanne Tepper (Hoogezand, 1962 - Groningen, 2012) debuteerde in 1995 met 'De eeuwige jachtvelden'. De roman was de literaire sensatie van het jaar en werd in 1996 onderscheiden met de Anton Wachterprijs. In 1998 verschenen 'De vaders van de gedachte', dat genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs, en 'De avonturen van Hillebillie Veen'. Daarna maakten depressies het hem steeds moeilijker om fictie te schrijven. In 2008 verscheen nog een verzameling columns en recensies over muziek en literatuur onder de titel 'De lijfbard van Knut de Verschrikkelijke'. Na zijn zelfgekozen dood werden er in zijn woning fotokopieën gevonden van de duizenden brieven die hij in ruim tien jaar had geschreven. Nick ter Wal (Meppel, 1983) stelde uit de brieven 'De kunst is mijn slagveld samen'. Hij is tijdschriftredacteur en antiquaar en ontsloot en beschreef collecties handschriften en brieven van Jacob Israël de Haan, W.F. Hermans, Albert Schweitzer en J. Slauerhoff. Zijn blog Artistiek Bureau werd in 2012 bekroond met de Menno Hertzberger Aanmoedigingsprijs.
De kunst is mijn slagveld
Het eerste wat Nanne Tepper aan het begin van de dag deed was: brieven schrijven, 'om polsen en kwabben los te maken'. Hij voerde intensieve correspondenties met vrienden, redacteurs, bewonderaars en collega-schrijvers over uiteenlopende onderwerpen als zijn literaire helden Nabokov en Salinger, de liefde voor zijn katten, pornofilms, de betekenis van vriendschap, zijn jeugd in de Veenkoloniën, de lekkerste pastasaus, zijn muze, de gitaarsolo's van Frank Zappa, Generatie Nix, de schoonheid van het Groninger land en de ideale opstelling van het Nederlands elftal. Al doen de mores in Luiletterland hem walgen van woede, de passages over Libris-diners en ontmoetingen met literatoren tonen zijn scherpe geest en grote gevoel voor humor. Zelfs wanneer hij gesloopt wordt door ziekte, slapeloosheid en depressies blijft Nanne Tepper schrijven. Tot hij echt niet meer kan. 'De kunst is mijn slagveld' bevat een ruime selectie uit de brieven. Deze veelstemmige uitgave legt de ontstaansgeschiedenis van Teppers romans bloot en toont hem in zijn meest vruchtbare periode als schrijver van fictie en journalistiek werk. Nanne Tepper was een van de laatste grote brievenschrijvers van de Nederlandse literatuur. Nanne Tepper (Hoogezand, 1962 - Groningen, 2012) debuteerde in 1995 met 'De eeuwige jachtvelden'. De roman was de literaire sensatie van het jaar en werd in 1996 onderscheiden met de Anton Wachterprijs. In 1998 verschenen 'De vaders van de gedachte', dat genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs, en 'De avonturen van Hillebillie Veen'. Daarna maakten depressies het hem steeds moeilijker om fictie te schrijven. In 2008 verscheen nog een verzameling columns en recensies over muziek en literatuur onder de titel 'De lijfbard van Knut de Verschrikkelijke'. Na zijn zelfgekozen dood werden er in zijn woning fotokopieën gevonden van de duizenden brieven die hij in ruim tien jaar had geschreven. Nick ter Wal (Meppel, 1983) stelde uit de brieven 'De kunst is mijn slagveld samen'. Hij is tijdschriftredacteur en antiquaar en ontsloot en beschreef collecties handschriften en brieven van Jacob Israël de Haan, W.F. Hermans, Albert Schweitzer en J. Slauerhoff. Zijn blog Artistiek Bureau werd in 2012 bekroond met de Menno Hertzberger Aanmoedigingsprijs.
Beschrijving gevonden op BookSpot.nl
De kunst is mijn slagveld. brieven 1993-2001, Tepper, Nanne, Hardcover
Beschrijving gevonden op Proxis.com
De kunst is mijn slagveld
Het eerste wat Nanne Tepper aan het begin van de dag deed was: brieven schrijven, 'om polsen en kwabben los te maken'. Hij voerde intensieve correspondenties met vrienden, redacteurs, bewonderaars en collega-schrijvers over uiteenlopende onderwerpen als zijn literaire helden Nabokov en Salinger, de liefde voor zijn katten, pornofilms, de betekenis van vriendschap, zijn jeugd in de Veenkoloniën, de lekkerste pastasaus, zijn muze, de gitaarsolo's van Frank Zappa, Generatie Nix, de schoonheid van het Groninger land en de ideale opstelling van het Nederlands elftal. Al doen de mores in Luiletterland hem walgen van woede, de passages over Libris-diners en ontmoetingen met literatoren tonen zijn scherpe geest en grote gevoel voor humor. Zelfs wanneer hij gesloopt wordt door ziekte, slapeloosheid en depressies blijft Nanne Tepper schrijven. Tot hij echt niet meer kan.<br /><br />'De kunst is mijn slagveld' bevat een ruime selectie uit de brieven. Deze veelstemmige uitgave legt de ontstaansgeschiedenis van Teppers romans bloot en toont hem in zijn meest vruchtbare periode als schrijver van fictie en journalistiek werk. Nanne Tepper was een van de laatste grote brievenschrijvers van de Nederlandse literatuur.<br /><br />Nanne Tepper (Hoogezand, 1962 - Groningen, 2012) debuteerde in 1995 met 'De eeuwige jachtvelden'. De roman was de literaire sensatie van het jaar en werd in 1996 onderscheiden met de Anton Wachterprijs. In 1998 verschenen 'De vaders van de gedachte', dat genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs, en 'De avonturen van Hillebillie Veen'. Daarna maakten depressies het hem steeds moeilijker om fictie te schrijven. In 2008 verscheen nog een verzameling columns en recensies over muziek en literatuur onder de titel 'De lijfbard van Knut de Verschrikkelijke'. Na zijn zelfgekozen dood werden er in zijn woning fotokopieën gevonden van de duizenden brieven die hij in ruim tien jaar had geschreven.<br /><br />Nick ter Wal (Meppel, 1983) stelde uit de brieven 'De kunst is mijn slagveld samen'. Hij is tijdschriftredacteur en antiquaar en ontsloot en beschreef collecties handschriften en brieven van Jacob Israël de Haan, W.F. Hermans, Albert Schweitzer en J. Slauerhoff. Zijn blog Artistiek Bureau werd in 2012 bekroond met de Menno Hertzberger Aanmoedigingsprijs.
