Twee heren op het strand

Twee heren op het strand

Twee heren op het strand

In 1929 ontmoetten Winston Churchill en Charlie Chaplin elkaar. Er ontstond een vriendschap tussen twee personen die op het eerste gezicht tegenpolen lijken, maar die het samen opnamen tegen de 'zwarte hond' van depressiviteit en samen streden tegen Hitler, de een met wapens, de ander met een lach. Michael Köhlmeier schreef op basis van deze gegevens een meesterwerk waarin feit en fictie zo goed met elkaar vermengd worden dat het onderscheid ertussen niet meer van belang is: wat telt is de waarheid van de roman. Een auteur van 65 jaar, op de top van zijn kunnen, die het met dit boek lukt wat zelden samengaat, namelijk wetenschappers, recensenten en publiek in gelijke mate te overtuigen.- SÜDDEUTSCHE ZEITUNG Een groots en verrassend geheel. Fantastisch. - DER STANDARD Hij vertelt het verhaal zo goed en geloofwaardig, dat je in zijn geschiedenis meer waarheid vindt dan in de naakte feiten. - FOCUS KULTUR Michael Köhlmeier (Oostenrijk 1949) bracht sinds 1974 een omvangrijk literair oeuvre voort. Hij schreef romans, hoorspelen, toneelstukken en liedteksten. Zijn werk is vanaf 1974 tot heden meer dan twintig keer bekroond. Regelmatig betrekt Köhlmeier politiek stelling. Op 4 mei 2018 trok hij de aandacht door in een Holocaust-herdenkingsrede voor het Oostenrijkse parlement regeringspartij FPÖ scherp te bekritiseren vanwege haar in zijn ogen tweeslachtige houding ten opzichte van het antisemitisme. "Chaplin, die ongetwijfeld affiniteit had met romantische archetypen, zei dat er een rilling over zijn rug was gelopen bij het idee een dubbelganger te ontmoeten, weliswaar eentje op wie hij in de verste verte niet leek, een tweede ik in het fysieke jasje van een ander zogezegd. Churchill - ook hij was diep vanbinnen gevormd door de verleidelijke overdrijvingen van de negentiende eeuw - Churchill bevestigde dat soortgelijke gedachten door zijn hoofd waren gegaan en dat het feit dat hij en Mr Chaplin ten eerste qua uiterlijk, ten tweede qua afkomst en vooral ten derde qua politieke opvattingen zo enorm verschillend waren, de zaak nog vreemder had gemaakt, maar hem tegelijk een ongekend vertrouwd gevoel had gegeven."

Beschrijving gevonden op BookSpot.nl

Twee heren op het strand

In 1929 ontmoetten Winston Churchill en Charlie Chaplin elkaar. Er ontstond een vriendschap tussen twee personen die op het eerste gezicht tegenpolen lijken, maar die het samen opnamen tegen de "zwarte hond' van depressiviteit en samen streden tegen Hitler, de een met wapens, de ander met een lach. <br />Michael Köhlmeier schreef op basis van deze gegevens een meesterwerk waarin feit en fictie zo goed met elkaar vermengd worden dat het onderscheid ertussen niet meer van belang is: wat telt is de waarheid van de roman.<br />Een auteur van 65 jaar, op de top van zijn kunnen, die het met dit boek lukt wat zelden samengaat, namelijk wetenschappers, recensenten en publiek in gelijke mate te overtuigen.- SÜDDEUTSCHE ZEITUNG<br />Een groots en verrassend geheel. Fantastisch. – DER STANDARD<br />Hij vertelt het verhaal zo goed en geloofwaardig, dat je in zijn geschiedenis meer waarheid vindt dan in de naakte feiten. - FOCUS KULTUR<br />Michael Köhlmeier (Oostenrijk 1949) bracht sinds 1974 een omvangrijk literair oeuvre voort. Hij schreef romans, hoorspelen, toneelstukken en liedteksten. Zijn werk is vanaf 1974 tot heden meer dan twintig keer bekroond. <br />Regelmatig betrekt Köhlmeier politiek stelling. Op 4 mei 2018 trok hij de aandacht door in een Holocaust-herdenkingsrede voor het Oostenrijkse parlement regeringspartij FPÖ scherp te bekritiseren vanwege haar in zijn ogen tweeslachtige houding ten opzichte van het antisemitisme.<br />''Chaplin, die ongetwijfeld affiniteit had met romantische archetypen, zei dat er een rilling over zijn rug was gelopen bij het idee een dubbelganger te ontmoeten, weliswaar eentje op wie hij in de verste verte niet leek, een tweede ik in het fysieke jasje van een ander zogezegd. Churchill – ook hij was diep vanbinnen gevormd door de verleidelijke overdrijvingen van de negentiende eeuw – Churchill bevestigde dat soortgelijke gedachten door zijn hoofd waren gegaan en dat het feit dat hij en Mr Chaplin ten eerste qua uiterlijk, ten tweede qua afkomst en vooral ten derde qua politieke opvattingen zo enorm verschillend waren, de zaak nog vreemder had gemaakt, maar hem tegelijk een ongekend vertrouwd gevoel had gegeven.''

Beschrijving gevonden op Bol.com

Twee heren op het strand - Michael Köhlmeier

In 1929 ontmoetten Winston Churchill en Charlie Chaplin elkaar. Er ontstond een vriendschap tussen twee personen die op het eerste gezicht tegenpolen lijken, maar die het samen opnamen tegen de ‘zwarte hond’ van depressiviteit en samen streden tegen Hitler, de een met wapens, de ander met een lach. Michael Köhlmeier schreef op basis van deze gegevens een meesterwerk waarin feit en fictie zo goed met elkaar vermengd worden dat het onderscheid ertussen niet meer van belang is: wat telt is de waarheid van de roman.Een auteur van 65 jaar, op de top van zijn kunnen, die het met dit boek lukt wat zelden samengaat, namelijk wetenschappers, recensenten en publiek in gelijke mate te overtuigen.- SÜDDEUTSCHE ZEITUNGEen groots en verrassend geheel. Fantastisch. – DER STANDARDHij vertelt het verhaal zo goed en geloofwaardig, dat je in zijn geschiedenis meer waarheid vindt dan in de naakte feiten. - FOCUS KULTURMichael Köhlmeier (Oostenrijk 1949) bracht sinds 1974 een omvangrijk literair oeuvre voort. Hij schreef romans, hoorspelen, toneelstukken en liedteksten. Zijn werk is vanaf 1974 tot heden meer dan twintig keer bekroond. Regelmatig betrekt Köhlmeier politiek stelling. Op 4 mei 2018 trok hij de aandacht door in een Holocaust-herdenkingsrede voor het Oostenrijkse parlement regeringspartij FPÖ scherp te bekritiseren vanwege haar in zijn ogen tweeslachtige houding ten opzichte van het antisemitisme.'Chaplin, die ongetwijfeld affiniteit had met romantische archetypen, zei dat er een rilling over zijn rug was gelopen bij het idee een dubbelganger te ontmoeten, weliswaar eentje op wie hij in de verste verte niet leek, een tweede ik in het fysieke jasje van een ander zogezegd. Churchill – ook hij was diep vanbinnen gevormd door de verleidelijke overdrijvingen van de negentiende eeuw – Churchill bevestigde dat soortgelijke gedachten door zijn hoofd waren gegaan en dat het feit dat hij en Mr Chaplin ten eerste qua uiterlijk, ten tweede qua afkomst en vooral ten derde qua politieke opvattingen zo enorm verschillend waren, de zaak nog vreemder had gemaakt, maar hem tegelijk een ongekend vertrouwd gevoel had gegeven.'

Beschrijving gevonden op Wehkamp