Politiepolitiek. een emperisch onderzoek naar politiele signalering & advisering, E.J.A. Bervoets, Paperback
Available at:
In het visiedocument Politie in Ontwikkeling van de Raad van Hoofdcommisarissen wordt signaleren & adviseren benoemd als de 'vierde' politietaak. Dit roept vragen op naar zowel aard, inhoud en belang van signaleren & adviseren als de wijze waarop daar in de praktijk invulling aan wordt of zou kunnen worden gegeven. In het eerste luik staan de opvattingen en ervaringen van de politie zelf centraal. Dit tweede luik bevat een meer inhoudelijke analyse van de advies- en signaleringspraktijk.
Dit luik behelst een meervoudig casusonderzoek hoe de politiële signalering & advisering naar het (lokaal) bestuur in de praktijk gestalte krijgt en met welk resultaat. In twee gemeenten zijn casussen geselecteerd en belicht die betrekking hebben op de beleidsvelden drugs, huiselijk geweld, jeugd en verkeer. De adviezen worden ingedeeld in haalbaarheidsadviezen, steunbetuigingen en aansporingen. Daarnaast worden gevraagde en ongevraagde adviezen onderscheiden.
Het blijkt dat met name de ongevraagde adviezen door het bestuur niet altijd worden gewaardeerd. Veel adviezen van de politie zijn dan ook te karakteriseren als ongevraagde 'aansporingen', aan zowel het bestuur als partners om hun verantwoordelijkheid te nemen voor de aanpak van veiligheidsproblemen. Goed onderbouwde adviezen en signalen die betrekking hebben op acute of nieuwe veiligheidsproblemen, blijken evenwel volgens het onderzoek schaars. De onderzoekers constateren dat de politie zich er onvoldoende van bewust is dat zij door signalen & adviezen af te geven 'politiek' bedrijft. Korpsen zouden zich dat beter moeten realiseren en doordacht werk moeten maken van agendering en beïnvloeding. Een bevinding die ook steun vindt in het andere onderzoeksluik.
De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie. Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie en Wetenschap.
Politiekunde 26B - Politiepolitiek
In het visiedocument Politie in Ontwikkeling van de Raad van Hoofdcommisarissen wordt signaleren & adviseren benoemd als de 'vierde' politietaak. Dit roept vragen op naar zowel aard, inhoud en belang van signaleren & adviseren als de wijze waarop daar in de praktijk invulling aan wordt of zou kunnen worden gegeven. In het eerste luik staan de opvattingen en ervaringen van de politie zelf centraal. Dit tweede luik bevat een meer inhoudelijke analyse van de advies- en signaleringspraktijk.<br /><br />Dit luik behelst een meervoudig casusonderzoek hoe de politiële signalering & advisering naar het (lokaal) bestuur in de praktijk gestalte krijgt en met welk resultaat. In twee gemeenten zijn casussen geselecteerd en belicht die betrekking hebben op de beleidsvelden drugs, huiselijk geweld, jeugd en verkeer. De adviezen worden ingedeeld in haalbaarheidsadviezen, steunbetuigingen en aansporingen. Daarnaast worden gevraagde en ongevraagde adviezen onderscheiden. <br /><br />Het blijkt dat met name de ongevraagde adviezen door het bestuur niet altijd worden gewaardeerd. Veel adviezen van de politie zijn dan ook te karakteriseren als ongevraagde 'aansporingen', aan zowel het bestuur als partners om hun verantwoordelijkheid te nemen voor de aanpak van veiligheidsproblemen. Goed onderbouwde adviezen en signalen die betrekking hebben op acute of nieuwe veiligheidsproblemen, blijken evenwel volgens het onderzoek schaars. De onderzoekers constateren dat de politie zich er onvoldoende van bewust is dat zij door signalen & adviezen af te geven 'politiek' bedrijft. Korpsen zouden zich dat beter moeten realiseren en doordacht werk moeten maken van agendering en beïnvloeding. Een bevinding die ook steun vindt in het andere onderzoeksluik. <br /><br />De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie. Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.<br /><br />Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie en Wetenschap.<br />
Beschrijving gevonden op Bol.com
Politiepolitiek
In het visiedocument Politie in Ontwikkeling van de Raad van Hoofdcommisarissen wordt signaleren & adviseren benoemd als de 'vierde' politietaak. Dit roept vragen op naar zowel aard, inhoud en belang van signaleren & adviseren als de wijze waarop daar in de praktijk invulling aan wordt of zou kunnen worden gegeven. In het eerste luik staan de opvattingen en ervaringen van de politie zelf centraal. Dit tweede luik bevat een meer inhoudelijke analyse van de advies- en signaleringspraktijk. Dit luik behelst een meervoudig casusonderzoek hoe de politiële signalering & advisering naar het (lokaal) bestuur in de praktijk gestalte krijgt en met welk resultaat. In twee gemeenten zijn casussen geselecteerd en belicht die betrekking hebben op de beleidsvelden drugs, huiselijk geweld, jeugd en verkeer. De adviezen worden ingedeeld in haalbaarheidsadviezen, steunbetuigingen en aansporingen. Daarnaast worden gevraagde en ongevraagde adviezen onderscheiden. Het blijkt dat met name de ongevraagde adviezen door het bestuur niet altijd worden gewaardeerd. Veel adviezen van de politie zijn dan ook te karakteriseren als ongevraagde 'aansporingen', aan zowel het bestuur als partners om hun verantwoordelijkheid te nemen voor de aanpak van veiligheidsproblemen. Goed onderbouwde adviezen en signalen die betrekking hebben op acute of nieuwe veiligheidsproblemen, blijken evenwel volgens het onderzoek schaars. De onderzoekers constateren dat de politie zich er onvoldoende van bewust is dat zij door signalen & adviezen af te geven 'politiek' bedrijft. Korpsen zouden zich dat beter moeten realiseren en doordacht werk moeten maken van agendering en beïnvloeding. Een bevinding die ook steun vindt in het andere onderzoeksluik. De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van het Kennisnetwerk van de Politieacademie. Politie en Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie en Wetenschap.
