Tot vanavond en lief zijn hoor!. oorlogsherinneringen, Salo Muller, Paperback
Tot vanavond en lief zijn hoor!
Salo Muller kreeg van de NS wat hij eiste: ‘Ik ben een pitbull’<br />eneer Muller, u bent een aardige vent en we kennen u van Ajax, maar hier houdt het op. Prettige dag en welterusten.’ Zo ongeveer eindigde - in zijn herinnering - het gesprek in maart tussen Salo Muller en de NS-directie. Muller, 82 jaar oud, is Holocaust-overlever, voormalig fysiotherapeut van Ajax I, schrijver en strijder. ‘Toen dacht ik: en nu zullen jullie het weten.’<br /><br /><br />advertentie<br />Het was zijn tweede gesprek met de directie en de huisjurist van de NS, en - zo leek op dat moment - de afsluiting van een strijd tussen Muller en de spoorwegen die uiteindelijk drie jaar heeft geduurd. Muller eiste schadevergoeding, voor hem en voor alle andere nog levende Joden en kinderen van Joden die de NS tijdens de Tweede Wereldoorlog zonder tegensputteren naar concentratiekampen vervoerde. Ruim honderdduizend mensen transporteerde de NS in goederenwagons naar doorgangskamp Westerbork en naar de Duitse grens, waar treinen van de Duitsers het overnamen.<br /><br />De NS deed dat in opdracht van de nazi’s, die daar netjes voor betaalden. Omgerekend naar hedendaagse maatstaven ontving de NS daarvoor zo’n 2,5 miljoen euro. <br /><br />‘De nazi’s roofden Joods geld, daar betaalden ze de NS mee’, zegt Muller. ‘Dat wist de NS. Die heeft dat toen geaccepteerd voor al die mensen in die goederenwagons. En in de 75 jaar sindsdien heeft de NS nooit iets gedaan om dat op individueel niveau goed te maken. Dat is volgens mij onaanvaardbaar. Het gaat mij erom dat de NS inziet dat toentertijd volstrekt verkeerd gehandeld is, en dat het bedrijf sindsdien niet genoeg heeft gedaan om het leed te verzachten.’<br /><br />Tot vanavond en lief zijn hoor! 1e druk is een boek van Salo Muller uitgegeven bij Verbum, Uitgeverij. ISBN 9789074274708 <br /><br />Salo Muller (Amsterdam, 29 februari 1936) werd bekend als fysiotherapeut van Ajax ten tijde van de hoogtijdagen in de jaren zeventig. Hij zat naast Rinus Michels op de bank en behandelde de blessures van Johan Cruijff en Piet Keizer. Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1941 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche van de Hollandsche Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in Auschwitz. De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, zijn in 2008 geëerd met een Yad Vashem eremedaille. Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij dit boek. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschool afzette. Die dag werd ze opgepakt door de Duitsers. Over zijn belevenissen tijdens de gouden jaren van Ajax schreef hij in 2006 het boek Mijn Ajax. Na Ajax richtte hij zich op het opbouwen van zijn fysiotherapie praktijk. Hij was daarnaast dertig jaar lang hoofdredacteur van het blad voor de fysiotherapie, Fysioscoop, en schreef een tweetal boeken over blessures. In 2007 verscheen Blootgeven, een boek over zijn werk als fysiotherapeut. Muller beschrijft hierin een groot aantal van zijn bijzondere patiënten. In 2013 debuteerde Salo Muller met zijn roman De foto. Het thema van dit boek is wederom de Holocaust. Het waarom van deze tragedie laat hem niet los. 'Er gaat geen dag voorbij of ik moet wel even huilen.'
Beschrijving gevonden op Bol.com
Tot vanavond en lief zijn hoor!. oorlogsherinneringen, Salo Muller, Paperback
Beschrijving gevonden op Proxis.com
Tot vanavond en lief zijn hoor!
Salo Muller (Amsterdam, 29 februari 1936) werd bekend als fysiotherapeut van Ajax ten tijde van de hoogtijdagen in de jaren zeventig. Hij zat naast Rinus Michels op de bank en behandelde de blessures van Johan Cruijff en Piet Keizer. Salo heeft in de Tweede Wereldoorlog als Joods kind vanaf 1941 ondergedoken gezeten nadat hij vanuit de crèche van de Hollandsche Schouwburg werd gered. Hij zat ondergedoken op acht adressen, onder meer in Friesland, waar hij Japje werd genoemd. Zijn beide ouders zijn omgekomen in Auschwitz. De onderduikouders die de jonge Salo anderhalf jaar onder hun hoede namen, Klaas Vellinga en Pietje Heddema-Bos, zijn in 2008 geëerd met een Yad Vashem eremedaille. Over zijn belevenissen in de oorlogsjaren schreef hij dit boek. Dit waren de laatste woorden die zijn moeder tegen hem sprak toen ze hem bij de kleuterschool afzette. Die dag werd ze opgepakt door de Duitsers. Over zijn belevenissen tijdens de gouden jaren van Ajax schreef hij in 2006 het boek Mijn Ajax. Na Ajax richtte hij zich op het opbouwen van zijn fysiotherapie praktijk. Hij was daarnaast dertig jaar lang hoofdredacteur van het blad voor de fysiotherapie, Fysioscoop, en schreef een tweetal boeken over blessures. In 2007 verscheen Blootgeven, een boek over zijn werk als fysiotherapeut. Muller beschrijft hierin een groot aantal van zijn bijzondere patiënten. In 2013 debuteerde Salo Muller met zijn roman De foto. Het thema van dit boek is wederom de Holocaust. Het waarom van deze tragedie laat hem niet los. 'Er gaat geen dag voorbij of ik moet wel even huilen.'
