The miners from Beringen. Van den Bergh, Reinout, Hardcover
Available at:
Vele duizenden mijnwerkers woonden in de mijncité in het Belgisch-Limburgse Beringen. De mijncité was doordrongen van de mijn. De vermelding 'mijn' stond op straatnaamborden, caféruiten en de gevel van de kerk. Sinds het begin van de twintigste eeuw hakten dagelijks duizenden mijnwerkers er de steenkool uit de grond. Elke dag verruilden zij het daglicht voor de donkere mijnschacht. In hun vrije tijd kwamen zij samen tijdens sportevenementen en in het theater, de kerk, gebedshuizen en op café.
Reinout van den Bergh fotografeerde hier in 1981. Met zijn camera maakte hij deel uit van de gemeenschap. Hij ging met de mijnwerkers mee in de badzaal, naar huis en volgde hen onder de grond. Hij zoomde in op hun zwartgevlekte gezichten, legde hun dagelijkse rituelen vast en fotografeerde het gevaarlijke werk waarmee zij hun brood verdienden.
Zo woonde hij een tijd boven het Turkse café Vatan (wat 'thuis' betekent). In die periode sloot hij vriendschappen voor het leven. In de cité raakte Reinout geïntrigeerd door de hiërarchische structuur die daar bestond, en door het feit dat wonen en werken daar hand in hand gingen. Een plek waar de tegenstellingen goed duidelijk waren, was de hoofdingang van de mijn. Die lag recht tegenover café Modern en grensde aan de parktuin, waar de directeur in zijn luxe villa woonde.
Op 28 oktober 1989, 25 jaar geleden, sloot de mijn voorgoed.
The miners from Beringen
Vele duizenden mijnwerkers woonden in de mijncité in het Belgisch-Limburgse Beringen. De mijncité was doordrongen van de mijn. De vermelding 'mijn' stond op straatnaamborden, caféruiten en de gevel van de kerk. Sinds het begin van de twintigste eeuw hakten dagelijks duizenden mijnwerkers er de steenkool uit de grond. Elke dag verruilden zij het daglicht voor de donkere mijnschacht. In hun vrije tijd kwamen zij samen tijdens sportevenementen en in het theater, de kerk, gebedshuizen en op café. Reinout van den Bergh fotografeerde hier in 1981. Met zijn camera maakte hij deel uit van de gemeenschap. Hij ging met de mijnwerkers mee in de badzaal, naar huis en volgde hen onder de grond. Hij zoomde in op hun zwartgevlekte gezichten, legde hun dagelijkse rituelen vast en fotografeerde het gevaarlijke werk waarmee zij hun brood verdienden. Zo woonde hij een tijd boven het Turkse café Vatan (wat 'thuis' betekent). In die periode sloot hij vriendschappen voor het leven. In de cité raakte Reinout geïntrigeerd door de hiërarchische structuur die daar bestond, en door het feit dat wonen en werken daar hand in hand gingen. Een plek waar de tegenstellingen goed duidelijk waren, was de hoofdingang van de mijn. Die lag recht tegenover café Modern en grensde aan de parktuin, waar de directeur in zijn luxe villa woonde. Op 28 oktober 1989, 25 jaar geleden, sloot de mijn voorgoed.
Beschrijving gevonden op BookSpot.nl
The miners from Beringen
Vele duizenden mijnwerkers woonden in de mijncité in het Belgisch-Limburgse Beringen. De mijncité was doordrongen van de mijn. De vermelding 'mijn' stond op straatnaamborden, caféruiten en de gevel van de kerk. Sinds het begin van de twintigste eeuw hakten dagelijks duizenden mijnwerkers er de steenkool uit de grond. Elke dag verruilden zij het daglicht voor de donkere mijnschacht. In hun vrije tijd kwamen zij samen tijdens sportevenementen en in het theater, de kerk, gebedshuizen en op café.<br /><br />Reinout van den Bergh fotografeerde hier in 1981. Met zijn camera maakte hij deel uit van de gemeenschap. Hij ging met de mijnwerkers mee in de badzaal, naar huis en volgde hen onder de grond. Hij zoomde in op hun zwartgevlekte gezichten, legde hun dagelijkse rituelen vast en fotografeerde het gevaarlijke werk waarmee zij hun brood verdienden.<br /><br />Zo woonde hij een tijd boven het Turkse café Vatan (wat 'thuis' betekent). In die periode sloot hij vriendschappen voor het leven. In de cité raakte Reinout geïntrigeerd door de hiërarchische structuur die daar bestond, en door het feit dat wonen en werken daar hand in hand gingen. Een plek waar de tegenstellingen goed duidelijk waren, was de hoofdingang van de mijn. Die lag recht tegenover café Modern en grensde aan de parktuin, waar de directeur in zijn luxe villa woonde.<br /><br />Op 28 oktober 1989, 25 jaar geleden, sloot de mijn voorgoed.
