Ruimte voor vreemden. Een studie naar het gebruik van het Gerbrandypark in Slotermeer, Janna Boonstra, Paperback
Available at:
Ruimte voor vreemden. Een studie naar het gebruik van het Gerbrandypark in Slotermeer, Janna Boonstra, Paperback
Ruimte voor vreemden
"Het Gerbrandypark is een parkstrook in Amsterdam-Slotermeer, ontworpen in de jaren 30 als onderdeel van het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam (AUP). Het park was bedoeld om de gemeenschapsvorming in de wijk te stimuleren - maar het is de vraag of het deze functie ooit heeft vervuld.<br />Sinds 2007 is Slotermeer een ""krachtwijk', waar de sociale cohesie versterkt moet worden. Dit gebeurt onder meer door openbare ruimten als het Gerbrandypark ingrijpende te renoveren. <br />Zowel in de visie van de ontwerpers van het AUP als in het krachtwijkenbeleid ligt een vorm van wijkgedachte besloten: in de openbare ruimte leren onbekenden elkaar kennen, zal gemeenschapsvorming optreden en wordt de wijk aangenamer en leefbaarder. In dit onderzoek is de vraag gesteld in hoeverre die beoogde functie anno 2014 vervuld wordt. Op welke manier gebruiken parkbezoekers hun park? Hoe gaan zij met elkaar om? Blijven ze vreemden of is er toch sprake van een publiek domein waar een divers publiek op enigerlei wijze informatie met elkaar uitwisselt?"
Beschrijving gevonden op Bol.com
Ruimte voor vreemden. Een studie naar het gebruik van het Gerbrandypark in Slotermeer, Janna Boonstra, Paperback
Beschrijving gevonden op Proxis.com
Ruimte voor vreemden
Het Gerbrandypark is een parkstrook in Amsterdam-Slotermeer, ontworpen in de jaren 30 als onderdeel van het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam (AUP). Het park was bedoeld om de gemeenschapsvorming in de wijk te stimuleren - maar het is de vraag of het deze functie ooit heeft vervuld. Sinds 2007 is Slotermeer een 'krachtwijk', waar de sociale cohesie versterkt moet worden. Dit gebeurt onder meer door openbare ruimten als het Gerbrandypark ingrijpende te renoveren. Zowel in de visie van de ontwerpers van het AUP als in het krachtwijkenbeleid ligt een vorm van wijkgedachte besloten: in de openbare ruimte leren onbekenden elkaar kennen, zal gemeenschapsvorming optreden en wordt de wijk aangenamer en leefbaarder. In dit onderzoek is de vraag gesteld in hoeverre die beoogde functie anno 2014 vervuld wordt. Op welke manier gebruiken parkbezoekers hun park? Hoe gaan zij met elkaar om? Blijven ze vreemden of is er toch sprake van een publiek domein waar een divers publiek op enigerlei wijze informatie met elkaar uitwisselt?
