Dokie. een familiebericht, Heerma van Voss, Arend Jan, Paperback
Dokie
Op 26 september 1945 verloor Arend Jan Heerma van Voss zijn zusje Dokie: zeven jaar oud, overreden door een motorrijder,voor het ouderlijk huis in Roosendaal. Hijzelf was toen drie. Ze waren onafscheidelijk in de oorlogsjaren, en toen was zij opeens verdwenen. Het gezin verhuisde snel; over Dokie werd vrijwel nooit meer gesproken. Heerma van Voss groeide op in het Westen, met een 'nieuw', vier jaar jonger zusje. Pas nadat hij zo'n twintig jaar later het spoor geheel bijster raakte, moest hij doordringen tot het Brabantse verleden dat hij, als kleine buitenstaander, wel meegemaakt had, maar niet kende.<br />In dit boek ontrafelt hij de voorgeschiedenis,de gebeurtenis en de gevolgen, om zodoende de lege plek in zijn leven te reconstrueren. Concrete 'hervonden herinneringen' kan dat niet opleveren, maar er ontstaat wel een beeld van een werkelijkheid die waar moet zijn geweest.<br />Dokie, een familiebericht is geschreven als 'retro-reportage': het verslag van een zoektocht naar de psychische kelder waarin de auteur ook later soms weer onverhoeds belandde. Met tijdsprongen en wisselende perspectieven, tegen de veranderende naoorlogse decors: soms afstandelijk of essayistisch, soms onverhuld autobiografisch. Gemonteerd als documentaire, in honderd paragrafen - een familiegeschiedenis die niet langer geheim hoeft te blijven.
Beschrijving gevonden op Bol.com
Dokie
Op 26 september 1945 verloor Arend Jan Heerma van Voss zijn zusje Dokie: zeven jaar oud, overreden door een motorrijder,voor het ouderlijk huis in Roosendaal. Hijzelf was toen drie. Ze waren onafscheidelijk in de oorlogsjaren, en toen was zij opeens verdwenen. Het gezin verhuisde snel; over Dokie werd vrijwel nooit meer gesproken. Heerma van Voss groeide op in het Westen, met een 'nieuw', vier jaar jonger zusje. Pas nadat hij zo'n twintig jaar later het spoor geheel bijster raakte, moest hij doordringen tot het Brabantse verleden dat hij, als kleine buitenstaander, wel meegemaakt had, maar niet kende. In dit boek ontrafelt hij de voorgeschiedenis,de gebeurtenis en de gevolgen, om zodoende de lege plek in zijn leven te reconstrueren. Concrete 'hervonden herinneringen' kan dat niet opleveren, maar er ontstaat wel een beeld van een werkelijkheid die waar moet zijn geweest. Dokie, een familiebericht is geschreven als 'retro-reportage': het verslag van een zoektocht naar de psychische kelder waarin de auteur ook later soms weer onverhoeds belandde. Met tijdsprongen en wisselende perspectieven, tegen de veranderende naoorlogse decors: soms afstandelijk of essayistisch, soms onverhuld autobiografisch. Gemonteerd als documentaire, in honderd paragrafen - een familiegeschiedenis die niet langer geheim hoeft te blijven.
Beschrijving gevonden op BookSpot.nl
Dokie
Dokie
