Belemmering of gewin?. de erkenning van de Armeense genocide als criterium voor de Turkse toetreding tot de Europese Unie, Tumasjan, Hakob, Paperback
Available at:
Dit boekje is het resultaat van een wetenschappelijk onderzoek, dat de auteur Hakob Tumasjan heeft uitgevoerd ten einde bij te dragen aan het herstel van de diplomatieke betrekkingen en burgelijke relaties tussen de twee oude buren - Turkije en Armenië. De Armeense genocide is een wetenschappelijk bewezen feit. In dit licht, na een korte overtuigende hantering van de argumenten en feiten die deze historische waarheid aangeven, heeft de auteur onderzocht in hoeverre het VN-genocideverdrag op de massamoorden van Armeniërs gepleegd door Ottomaanse Turken toegepast kan worden. Vervolgens worden beweegredenen, methodes en acties, waaronder de politieke manipulatie op grond waarvan Turkije nog steeds probeert een universele erkenning van de Armeense genocide te voorkomen, aan het licht gebracht. Verder wordt er duidelijk aangetoond dat de ontkenning van de Armeense genocide in strijd is met de doelstellingen en waarden van de EU, en dat het zeer onwaarschijnlijk is dat Turkije zonder erkenning van dit historisch feit een lidstaat van de EU kan worden. Tot slot verondersteld de auteur dat de mogelijke voordelen en baten van het gestreefde EU-lidmaatschap voor Turkije in aanzienlijke mate de onvermijdelijke kosten die het land voor haar rekening zal nemen als gevolg van de erkenning van de Armeense genocide zullen overtreffen.
Belemmering of gewin?
Dit boekje is het resultaat van een wetenschappelijk onderzoek, dat de auteur Hakob Tumasjan heeft uitgevoerd ten einde bij te dragen aan het herstel van de diplomatieke betrekkingen en burgelijke relaties tussen de twee oude buren - Turkije en Armenië. De Armeense genocide is een wetenschappelijk bewezen feit. In dit licht, na een korte overtuigende hantering van de argumenten en feiten die deze historische waarheid aangeven, heeft de auteur onderzocht in hoeverre het VN-genocideverdrag op de massamoorden van Armeniërs gepleegd door Ottomaanse Turken toegepast kan worden. Vervolgens worden beweegredenen, methodes en acties, waaronder de politieke manipulatie op grond waarvan Turkije nog steeds probeert een universele erkenning van de Armeense genocide te voorkomen, aan het licht gebracht. Verder wordt er duidelijk aangetoond dat de ontkenning van de Armeense genocide in strijd is met de doelstellingen en waarden van de EU, en dat het zeer onwaarschijnlijk is dat Turkije zonder erkenning van dit historisch feit een lidstaat van de EU kan worden. Tot slot verondersteld de auteur dat de mogelijke voordelen en baten van het gestreefde EU-lidmaatschap voor Turkije in aanzienlijke mate de onvermijdelijke kosten die het land voor haar rekening zal nemen als gevolg van de erkenning van de Armeense genocide zullen overtreffen.
