Het integriteitsbeleid van de Nederlandse politie. wat er is en wat er toe doet, Van Tankeren, Mieke, Paperback
Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.
Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste
wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veili
Available at:
De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &
Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.
Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste
wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,
de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van
onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.
Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,
modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn
voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht
in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van
Politie & Wetenschap.
Integriteit is een van de kernwaarden van de politie en mede daarom een belangrijk
onderzoeksthema. In de achterliggende jaren is onderzoek gedaan naar integriteitsschendingen
en dilemma's. In de huidige studie staat het integriteitsbeleid
centraal. Inhoud en organisatorische vormgeving van het integriteitsbeleid van
de Nederlandse politie worden in kaart gebracht en beoordeeld op basis van bestaande
wetenschappelijke kennis over de werking van beleidsinstrumenten en
-strategieën. Nader wordt ingezoomd op het integriteitsbeleid van de korpsen
Amsterdam-Amstelland, Drenthe, Midden- en West-Brabant en Rotterdam-Rijnmond.
Daaraan vooraf gaat een uitgebreid theoretisch overzicht van de visies,
instrumenten en middelen die een rol spelen bij een effectief integriteitsbeleid.
De studie laat zien dat integriteit hoog op de agenda van de Nederlandse politie
staat, maar dat het integriteitsbeleid zich kenmerkt door grote inhoudelijke
verscheidenheid. Dit begint al bij de interpretatie van het begrip 'integriteit',
maar het manifesteert zich ook in de keuze van instrumenten en gehanteerde
uitvoeringsstrategieën. De auteur onderscheidt een vijftal vormen van beleid,
die onderling fundamenteel verschillen, ondermeer wat betreft te verwachten
(duurzaamheid van) effecten. Drie veelvoorkomende instrumenten zijn dilemmatrainingen,
het opstellen van codes en het vaststellen van kernwaarden. Een
instrument in opkomst is het vertellen van verhalen. De effectiviteit van deze
instrumenten is evenwel niet zonder meer gegeven (er is geen 'beste koop'),
maar hangt af van hun invulling, hun gebruik en de wijze waarop erover
wordt gecommuniceerd.
In het slothoofdstuk wordt evaluerend ingegaan op de grote variëteit in beleid,
met bijzondere aandacht voor de organisatorische vormgeving, de onderbouwing
en de strategieontwikkeling. De auteur concludeert dat het de kunst is
een goede mix te vinden tussen enerzijds landelijke basisafspraken over integriteit
en integriteitsbeleid bij de politie en anderzijds een verdere regionale
inkleuring
Politiekunde 32 - Het integriteitsbeleid van de Nederlandse politie
De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie &<br />Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie.<br />Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste<br />wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid,<br />de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van<br />onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding.<br />Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen,<br />modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn<br />voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht<br />in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van<br />Politie & Wetenschap.<br />Integriteit is een van de kernwaarden van de politie en mede daarom een belangrijk<br />onderzoeksthema. In de achterliggende jaren is onderzoek gedaan naar integriteitsschendingen<br />en dilemma's. In de huidige studie staat het integriteitsbeleid<br />centraal. Inhoud en organisatorische vormgeving van het integriteitsbeleid van<br />de Nederlandse politie worden in kaart gebracht en beoordeeld op basis van bestaande<br />wetenschappelijke kennis over de werking van beleidsinstrumenten en<br />-strategieën. Nader wordt ingezoomd op het integriteitsbeleid van de korpsen<br />Amsterdam-Amstelland, Drenthe, Midden- en West-Brabant en Rotterdam-Rijnmond.<br />Daaraan vooraf gaat een uitgebreid theoretisch overzicht van de visies,<br />instrumenten en middelen die een rol spelen bij een effectief integriteitsbeleid.<br />De studie laat zien dat integriteit hoog op de agenda van de Nederlandse politie<br />staat, maar dat het integriteitsbeleid zich kenmerkt door grote inhoudelijke<br />verscheidenheid. Dit begint al bij de interpretatie van het begrip 'integriteit',<br />maar het manifesteert zich ook in de keuze van instrumenten en gehanteerde<br />uitvoeringsstrategieën. De auteur onderscheidt een vijftal vormen van beleid,<br />die onderling fundamenteel verschillen, ondermeer wat betreft te verwachten<br />(duurzaamheid van) effecten. Drie veelvoorkomende instrumenten zijn dilemmatrainingen,<br />het opstellen van codes en het vaststellen van kernwaarden. Een<br />instrument in opkomst is het vertellen van verhalen. De effectiviteit van deze<br />instrumenten is evenwel niet zonder meer gegeven (er is geen 'beste koop'),<br />maar hangt af van hun invulling, hun gebruik en de wijze waarop erover<br />wordt gecommuniceerd.<br />In het slothoofdstuk wordt evaluerend ingegaan op de grote variëteit in beleid,<br />met bijzondere aandacht voor de organisatorische vormgeving, de onderbouwing<br />en de strategieontwikkeling. De auteur concludeert dat het de kunst is<br />een goede mix te vinden tussen enerzijds landelijke basisafspraken over integriteit<br />en integriteitsbeleid bij de politie en anderzijds een verdere regionale<br />inkleuring<br />
Beschrijving gevonden op Bol.com
Het integriteitsbeleid van de Nederlandse politie
De reeks Politiekunde is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie. Politie & Wetenschap is ingesteld om een stimulans te geven aan de toegepaste wetenschappelijke kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid, de daarvoor benodigde kennisinfrastructuur en de daadwerkelijke benutting van onderzoeksrapporten en -resultaten in politiepraktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks Politiekunde betreffen in het algemeen concrete handleidingen, modellen, instrumenten of werkwijzen die direct bruikbaar zijn voor de politiepraktijk. Ze zijn veelal de uitkomst van onderzoek dat is verricht in het kader van het meerjarige onderzoeksprogramma, de kernactiviteit van Politie & Wetenschap. Integriteit is een van de kernwaarden van de politie en mede daarom een belangrijk onderzoeksthema. In de achterliggende jaren is onderzoek gedaan naar integriteitsschendingen en dilemma's. In de huidige studie staat het integriteitsbeleid centraal. Inhoud en organisatorische vormgeving van het integriteitsbeleid van de Nederlandse politie worden in kaart gebracht en beoordeeld op basis van bestaande wetenschappelijke kennis over de werking van beleidsinstrumenten en -strategieën. Nader wordt ingezoomd op het integriteitsbeleid van de korpsen Amsterdam-Amstelland, Drenthe, Midden- en West-Brabant en Rotterdam-Rijnmond. Daaraan vooraf gaat een uitgebreid theoretisch overzicht van de visies, instrumenten en middelen die een rol spelen bij een effectief integriteitsbeleid. De studie laat zien dat integriteit hoog op de agenda van de Nederlandse politie staat, maar dat het integriteitsbeleid zich kenmerkt door grote inhoudelijke verscheidenheid. Dit begint al bij de interpretatie van het begrip 'integriteit', maar het manifesteert zich ook in de keuze van instrumenten en gehanteerde uitvoeringsstrategieën. De auteur onderscheidt een vijftal vormen van beleid, die onderling fundamenteel verschillen, ondermeer wat betreft te verwachten (duurzaamheid van) effecten. Drie veelvoorkomende instrumenten zijn dilemmatrainingen, het opstellen van codes en het vaststellen van kernwaarden. Een instrument in opkomst is het vertellen van verhalen. De effectiviteit van deze instrumenten is evenwel niet zonder meer gegeven (er is geen 'beste koop'), maar hangt af van hun invulling, hun gebruik en de wijze waarop erover wordt gecommuniceerd. In het slothoofdstuk wordt evaluerend ingegaan op de grote variëteit in beleid, met bijzondere aandacht voor de organisatorische vormgeving, de onderbouwing en de strategieontwikkeling. De auteur concludeert dat het de kunst is een goede mix te vinden tussen enerzijds landelijke basisafspraken over integriteit en integriteitsbeleid bij de politie en anderzijds een verdere regionale inkleuring
