De verklaring voor recht. N.E. Groeneveld-Tijssens, Paperback

In art. 3:302 BW is de mogelijkheid opgenomen om een verklaring voor recht te vorderen.
Toewijzing van die vordering leidt ertoe dat de rechtsverhouding tussen partijen wordt vastgesteld. Dat gebeurt ook als een vordering die strekt tot veroordeling tot een prestatie wordt toegewezen. Een verschil tussen beide is dat een veroordeling tot prestatie vatbaar is voor tenuitvoerlegging en een verklaring voor recht niet. Aangezien de rechtsverhouding in beide gevallen wordt vastgesteld, lijkt het niet zinvol om naast een veroordeling tot prestatie een verklaring voor recht te vorderen. Toch blijkt de verklaring voor recht vaak in combinatie met een veroordeling tot prestatie te worden gevorderd. Zouden partijen met de verklaring voor recht dan toch iets anders bewerkstelligen dan met de veroordeling tot prestatie? Op die vraag wordt in dit boek antwoord gegeven. Daarnaast komt in dit boek aan de orde wanneer een partij mag volstaan met het vorderen van een verklaring voor recht. En wanneer een partij is aangewezen op een verklaring voor recht omdat geen veroordeling tot prestatie kan worden gevorderd. Het antwoord op die vragen is wetenschappelijk relevant en zeer van belang voor de praktijkjurist met een civiele procespraktijk. Onduidelijkheid over de vraag wanneer het zinvol (of juist zinloos) is om een verklaring voor recht te vorderen, kan ertoe leiden dat een partij onnodig een verklaring voor recht vordert of de vordering instelt terwijl er een beter alternatief voor handen was. De verklaring voor recht heeft in de Nederlandse literatuur nauwelijks aandacht gehad. De wetgever heeft evenmin veel aandacht besteed aan de verklaring voor recht. De toelichting op art. 3:302 en 3:303 BW beslaat gezamenlijk één pagina. Regels over de toepassing van art. 3:302 en 3:303 BW zijn vooral te herleiden uit arresten van de Hoge Raad. In dit boek wordt dan ook veel rechtspraak van de Hoge Raad besproken. Daarnaast komt regelmatig het Duitse recht aan de orde. Het Duitse recht is relevant omdat het erop lijkt dat de wetgever zich bij de codificatie van de verklaring voor recht in art. 3:302 BW heeft laten inspireren door de Duitse Feststellungsklage ex § 256 ZPO.

Burgerlijk Proces & Praktijk XVIII - De verklaring voor recht

In art. 3:302 BW is de mogelijkheid opgenomen om een verklaring voor recht te vorderen.<br />Toewijzing van die vordering leidt ertoe dat de rechtsverhouding tussen partijen wordt vastgesteld. Dat gebeurt ook als een vordering die strekt tot veroordeling tot een prestatie wordt toegewezen. Een verschil tussen beide is dat een veroordeling tot prestatie vatbaar is voor tenuitvoerlegging en een verklaring voor recht niet. Aangezien de rechtsverhouding in beide gevallen wordt vastgesteld, lijkt het niet zinvol om naast een veroordeling tot prestatie een verklaring voor recht te vorderen. Toch blijkt de verklaring voor recht vaak in combinatie met een veroordeling tot prestatie te worden gevorderd. Zouden partijen met de verklaring voor recht dan toch iets anders bewerkstelligen dan met de veroordeling tot prestatie? Op die vraag wordt in dit boek antwoord gegeven. Daarnaast komt in dit boek aan de orde wanneer een partij mag volstaan met het vorderen van een verklaring voor recht. En wanneer een partij is aangewezen op een verklaring voor recht omdat geen veroordeling tot prestatie kan worden gevorderd. Het antwoord op die vragen is wetenschappelijk relevant en zeer van belang voor de praktijkjurist met een civiele procespraktijk. Onduidelijkheid over de vraag wanneer het zinvol (of juist zinloos) is om een verklaring voor recht te vorderen, kan ertoe leiden dat een partij onnodig een verklaring voor recht vordert of de vordering instelt terwijl er een beter alternatief voor handen was. De verklaring voor recht heeft in de Nederlandse literatuur nauwelijks aandacht gehad. De wetgever heeft evenmin veel aandacht besteed aan de verklaring voor recht. De toelichting op art. 3:302 en 3:303 BW beslaat gezamenlijk één pagina. Regels over de toepassing van art. 3:302 en 3:303 BW zijn vooral te herleiden uit arresten van de Hoge Raad. In dit boek wordt dan ook veel rechtspraak van de Hoge Raad besproken. Daarnaast komt regelmatig het Duitse recht aan de orde. Het Duitse recht is relevant omdat het erop lijkt dat de wetgever zich bij de codificatie van de verklaring voor recht in art. 3:302 BW heeft laten inspireren door de Duitse Feststellungsklage ex § 256 ZPO. <br />

Beschrijving gevonden op Bol.com

De verklaring voor recht. N.E. Groeneveld-Tijssens, Paperback

Beschrijving gevonden op Proxis.com

De verklaring voor recht

Nu verkrijgbaar: &apos;Verklaring voor recht&apos; In dit boek worden de ins en outs van de verklaring voor recht besproken. Deze vordering heeft tot nu toe weinig aandacht gekregen, ondanks haar belang voor de praktijk en de wetenschap. Onmisbaar voor de procespraktijk Wanneer kunt u volstaan met het vorderen van een verklaring voor recht? En wanneer bent u aangewezen op een verklaring voor recht omdat er geen goed alternatief voorhanden is? Aan de hand van onder andere de jurisprudentie van de Hoge Raad beantwoordt de auteur deze vragen. U verkrijgt duidelijkheid over de zin en onzin van de verklaring voor recht en u voorkomt dat u deze vordering nodeloos instelt.

Beschrijving gevonden op BookSpot.nl