Hallucinerend platteland & Tentakelsteden. Les campagnes hallucinées & les villes tentaculaires, Verhaeren, Emile, Paperback
Available at:
Les Campagnes hallucinées (1893) en Les Villes tentaculaires (1895) vormen een authentiek tweeluik. <br/>De eerste bundel handelt over de neergang van het platteland dat langzaam wordt leeggezogen door de steeds verder om zich heen grijpende grootstad. In een aangrijpende taal roept Verhaeren een beeld op van een wegkwijnende dorpsgemeenschap waar ziekte, armoede en bijgeloof heersen. Een commentaar op het arme Vlaanderen. <br/>De tweede bundel focust volledig op de stad als oord van ongeziene rijkdom en luxe versus revolterende uitbuiting en armoede. De stad heeft evenwel ook een positieve dimensie: het is de plek van de ontdekkingen en de nieuwe ideeën van de toekomst. <br/>De beide bundels betekenden zonder meer de doorbraak van Verhaeren op het Europese literaire forum. Ze werden vertaald in het Duits, Russisch, Engels, Portugees en Chinees. <br/>Met deze vertaling brengt Stefaan van den Bremt de eerste integrale vertaling in het Nederlands. <br/>Een literaire tour de force.<br/>De Franstalige dichter EMILE VERHAEREN (1855 -1916) is een naam in de wereldliteratuur. Zijn vernieuwende poëzie en zijn kunstessays maakten hem tot dé vertolker van het literaire, artistieke en sociale leven van de jaren 1900. Hij stond bekend als een boegbeeld van de symbolistische stroming, maar door zijn sociale en humanistische opvattingen gaf hij er een heel aparte invulling aan. Hij was de dichter van de ‘tentaculaire’ grootstad, maar tevens de heraut van het vooruitgangsoptimisme. Hij schreef ontroerende liefdesgedichten en wijdde een vijfdelige cyclus aan zijn Vlaamse vaderland. Reeds bij zijn leven genoot hij Europese roem: hij maakte literaire tournees door Duitsland en Rusland en werd een aantal keren voorgedragen voor de Nobelprijs literatuur. Hij was nauw bevriend met schrijvers en kunstenaars als Van Rysselberghe, Signac, Rodin, Ensor, Gide, Rilke, Zweig… Deze laatste roemde hem als één van de grote dichters van zijn tijd.<br/>STEFAAN VAN DEN BREMT (Aalst, 1941) debuteerde als dichter in 1968 (bekroond met de prijs voor het beste literaire debuut) en publiceerde tot nog toe ruim twintig poëzietitels. Naast Emile Verhaeren vertaalde hij ook de gedichten van Maurice Maeterlinck, Bertolt Brecht en Franz Kafka, Octavio Paz en Ramón López Velarde. Voor zijn vertaling van de monumentale roman Ségou / De aarden wallen ontving hij de Koopalbeurs voor letterkunde 1988. In Mexico werd hij in 2007 gelauwerd met de Internationale Poëzieprijs van Zacatecas. <br/>Het verhelderende nawoord is van de hand van VIC NACHTERGAELE, emeritus hoogleraar Romaanse filologie aan de KULeuven en de KULAK.<br/>
Hallucinerend platteland & Tentakelsteden
Les Campagnes hallucinées (1893) en Les Villes tentaculaires (1895) vormen een authentiek tweeluik. <br/>De eerste bundel handelt over de neergang van het platteland dat langzaam wordt leeggezogen door de steeds verder om zich heen grijpende grootstad. In een aangrijpende taal roept Verhaeren een beeld op van een wegkwijnende dorpsgemeenschap waar ziekte, armoede en bijgeloof heersen. Een commentaar op het arme Vlaanderen. <br/>De tweede bundel focust volledig op de stad als oord van ongeziene rijkdom en luxe versus revolterende uitbuiting en armoede. De stad heeft evenwel ook een positieve dimensie: het is de plek van de ontdekkingen en de nieuwe ideeën van de toekomst. <br/>De beide bundels betekenden zonder meer de doorbraak van Verhaeren op het Europese literaire forum. Ze werden vertaald in het Duits, Russisch, Engels, Portugees en Chinees. <br/>Met deze vertaling brengt Stefaan van den Bremt de eerste integrale vertaling in het Nederlands. <br/>Een literaire tour de force.<br/>De Franstalige dichter EMILE VERHAEREN (1855 -1916) is een naam in de wereldliteratuur. Zijn vernieuwende poëzie en zijn kunstessays maakten hem tot dé vertolker van het literaire, artistieke en sociale leven van de jaren 1900. Hij stond bekend als een boegbeeld van de symbolistische stroming, maar door zijn sociale en humanistische opvattingen gaf hij er een heel aparte invulling aan. Hij was de dichter van de ‘tentaculaire’ grootstad, maar tevens de heraut van het vooruitgangsoptimisme. Hij schreef ontroerende liefdesgedichten en wijdde een vijfdelige cyclus aan zijn Vlaamse vaderland. Reeds bij zijn leven genoot hij Europese roem: hij maakte literaire tournees door Duitsland en Rusland en werd een aantal keren voorgedragen voor de Nobelprijs literatuur. Hij was nauw bevriend met schrijvers en kunstenaars als Van Rysselberghe, Signac, Rodin, Ensor, Gide, Rilke, Zweig… Deze laatste roemde hem als één van de grote dichters van zijn tijd.<br/>STEFAAN VAN DEN BREMT (Aalst, 1941) debuteerde als dichter in 1968 (bekroond met de prijs voor het beste literaire debuut) en publiceerde tot nog toe ruim twintig poëzietitels. Naast Emile Verhaeren vertaalde hij ook de gedichten van Maurice Maeterlinck, Bertolt Brecht en Franz Kafka, Octavio Paz en Ramón López Velarde. Voor zijn vertaling van de monumentale roman Ségou / De aarden wallen ontving hij de Koopalbeurs voor letterkunde 1988. In Mexico werd hij in 2007 gelauwerd met de Internationale Poëzieprijs van Zacatecas. <br/>Het verhelderende nawoord is van de hand van VIC NACHTERGAELE, emeritus hoogleraar Romaanse filologie aan de KULeuven en de KULAK.<br/>
