Step Forward
Juan de Marcos González neemt het lot in eigen hand. Hij was een van de kernfiguren bij de kolossale opbloei van de Buena Vista Social Club, maar vergeleken met de meeste sterren is hij (geboren in 1954) nog een jonkie. Dit album brengt hij uit op zijn eigen label,
Available at:
Jazzism oordeel: ***1/2
Juan de Marcos González neemt het lot in eigen hand. Hij was een van de kernfiguren bij de kolossale opbloei van de Buena Vista Social Club, maar vergeleken met de meeste sterren is hij (geboren in 1954) nog een jonkie. Dit album brengt hij uit op zijn eigen label, dus deze alleskunner (ingenieur, multi-instrumentalist, componist en ook nog doctor in de natuurwetenschappen) is niet meer afhankelijk van lieden die er met het succes van de Cubaanse oudjes vandoor gaan. Step Forward heeft een missie: laten zien dat de muziek van Cuba niet hoeft stil te staan bij de bolero's uit de jaren vijftig. Er zijn twaalf stukken opgenomen, die allemaal een eigen stijl vertegenwoordigen. Sommige daarvan lijken desondanks in de verte wel wat op elkaar. Gelukkig klinkt er juist op het moment dat je iets anders dan gezang en getrommel wilt horen een wending, dus dat heeft De Marcos goed aangevoeld. Traditie en vernieuwing gaan op dit album hand in hand, maar het slotstuk is toch louter gewijd aan een oudje: Elegia a Ruben Gonzalez.
Coen de Jonge, redactie Jazzism.
Step Forward
<b>Jazzism oordeel:</b> ***1/2<br />Juan de Marcos González neemt het lot in eigen hand. Hij was een van de kernfiguren bij de kolossale opbloei van de Buena Vista Social Club, maar vergeleken met de meeste sterren is hij (geboren in 1954) nog een jonkie. Dit album brengt hij uit op zijn eigen label, dus deze alleskunner (ingenieur, multi-instrumentalist, componist en ook nog doctor in de natuurwetenschappen) is niet meer afhankelijk van lieden die er met het succes van de Cubaanse oudjes vandoor gaan. Step Forward heeft een missie: laten zien dat de muziek van Cuba niet hoeft stil te staan bij de bolero's uit de jaren vijftig. Er zijn twaalf stukken opgenomen, die allemaal een eigen stijl vertegenwoordigen. Sommige daarvan lijken desondanks in de verte wel wat op elkaar. Gelukkig klinkt er juist op het moment dat je iets anders dan gezang en getrommel wilt horen een wending, dus dat heeft De Marcos goed aangevoeld. Traditie en vernieuwing gaan op dit album hand in hand, maar het slotstuk is toch louter gewijd aan een oudje: Elegia a Ruben Gonzalez.<br />Coen de Jonge, redactie Jazzism.