Not In Our Name

Jazzism oordeel: ***
Ze zijn bijna veertig jaar ouder en grijzer, Charlie Haden en Carla Bley, maar op het hoesje van deze nieuwe cd van hun Liberation Music Orchestra poseren ze fier onder hetzelfde rode spandoek als op hun Impulse-debuut uit 1969. Toeval is dat niet, natuurlijk. Van Richard Nixon naar George Bush, van Cambodja en Vietnam naar Afghanistan en Irak; het zijn kleine stappen. En toch, op Not In Our Name is zo niet alles, dan toch wel een hoop anders - ook in ideologisch opzicht. De roep om revolutie die de jonge Haden en Bley de wereld in slingerden is anno 2005 verworden tot een voorzichtig appèl tot herbezinning. Amerika deugt - zijn leiders niet, dat lijkt de bedaarde boodschap. En zo kan het gebeuren dat op deze ‘protestplaat' dieppatriottische draken als America The Beautiful, Amazing Grace en zelfs Samuel Barbers Adagio for Strings voorbijkomen in uitvoeringen waarin met de beste wil geen spat ironie te bekennen valt. Tja... Gelukkig ligt Haden's vaderlandsliefde er niet overal even dik bovenop. Het titelstuk en Pat Metheny's This is Not America - dat in een vrolijk reggae-ritme voorthuppelt - moeten het niet hebben van grote gebaren en klinken daarmee meteen een stuk geloofwaardiger - ook in deze beladen context. En dat geldt zeker voor Bill Frisells Throughout dat zich in 9 minuten naar een huiveringwekkende climax werkt en je aan het einde vooral laat beseffen dat muzikanten geen politici zijn. Gelukkig maar!
Mark Stroeks, redactie Jazzism

Not In Our Name

<b>Jazzism oordeel: ***</b><br />Ze zijn bijna veertig jaar ouder en grijzer, Charlie Haden en Carla Bley, maar op het hoesje van deze nieuwe cd van hun Liberation Music Orchestra poseren ze fier onder hetzelfde rode spandoek als op hun Impulse-debuut uit 1969. Toeval is dat niet, natuurlijk. Van Richard Nixon naar George Bush, van Cambodja en Vietnam naar Afghanistan en Irak; het zijn kleine stappen. En toch, op Not In Our Name is zo niet alles, dan toch wel een hoop anders - ook in ideologisch opzicht. De roep om revolutie die de jonge Haden en Bley de wereld in slingerden is anno 2005 verworden tot een voorzichtig appèl tot herbezinning. Amerika deugt - zijn leiders niet, dat lijkt de bedaarde boodschap. En zo kan het gebeuren dat op deze ‘protestplaat' dieppatriottische draken als America The Beautiful, Amazing Grace en zelfs Samuel Barbers Adagio for Strings voorbijkomen in uitvoeringen waarin met de beste wil geen spat ironie te bekennen valt. Tja... Gelukkig ligt Haden's vaderlandsliefde er niet overal even dik bovenop. Het titelstuk en Pat Metheny's This is Not America - dat in een vrolijk reggae-ritme voorthuppelt - moeten het niet hebben van grote gebaren en klinken daarmee meteen een stuk geloofwaardiger - ook in deze beladen context. En dat geldt zeker voor Bill Frisells Throughout dat zich in 9 minuten naar een huiveringwekkende climax werkt en je aan het einde vooral laat beseffen dat muzikanten geen politici zijn. Gelukkig maar!<br />Mark Stroeks, redactie Jazzism

Beschrijving gevonden op Bol.com