Online cursus Referentieniveaus Rekenen

Om de prestaties van leerlingen op het gebied van taal en rekenen te verbeteren, zijn richtlijnen ontwikkeld. Deze richtlijnen worden referentieniveaus genoemd. In de richtlijnen staat omschreven wat leerlingen moeten kunnen en kennen op bepaalde momenten in hun schoolcarrière. Een kind moet aan het eind van de basisschool bijvoorbeeld weten wat bij rekenen de noemer en deler van een breuk is.

Naast Referentieniveaus voor Taal zijn er ook voor Rekenen referentieniveaus. Wat moet je hierover weten in je onderwijspraktijk? Hoe moet je deze inzetten en toepassen? Welke niveaus gelden voor welke groep? Deze module neemt alle belangrijke zaken met je door. Met behulp van een werkdocument kun je opdrachten maken en deze toevoegen in een bekwaamheidsdossier.

Sinds augustus 2010 zijn er richtlijnen voor taal en rekenen. Alle richtlijnen samen vormen het referentiekader: dé basis voor het taal- en rekenonderwijs voor basisonderwijs, speciaal onderwijs, voortgezet onderwijs en middelbaar beroepsonderwijs (mbo). Scholen met zeer moeilijk lerende of meervoudig gehandicapte leerlingen gebruiken geen referentieniveaus.

Het referentiekader bestaat uit fundamentele niveaus en streefniveaus. Het fundamentele niveau (F-niveau) is de basis die zo veel mogelijk leerlingen moeten beheersen. Het streefniveau (S-niveau) is bedoeld voor leerlingen die meer aankunnen. Scholen in het basisonderwijs en het speciaal (basis)onderwijs moeten ernaar streven dat hun leerlingen een zo hoog mogelijk eindniveau bereiken.